Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
„Tak, przeżyliśmy” – odpisuje Tomáš Kotrouš, mój znajomy, studiujący na tej uczelni, w odpowiedzi na niespokojną wiadomość z pytaniem, czy jest bezpieczny. „Musieliśmy się zabarykadować, ale przeżyliśmy” – dodaje i przysyła zdjęcia z sali, w której był z innymi studentami. Wszyscy siedzą na podłodze, blisko siebie, patrzą w ekrany telefonów, czekając na informacje.
Strzały padły po południu, ok. godz. 15. Sprawca zaczął strzelać na jednym z pięter budynku. Studenci na uczelni zabarykadowali się w tych pomieszczeniach, w których wtedy przebywali. Część schroniła się na gzymsie otaczającym jedno z pięter. Kiedy pojawiła się policja, studentów i pedagogów ewakuowano do budynku Rudolfinum, audytorium muzycznego.
Sprawca, który prawdopodobnie popełnił samobójstwo, okazał się jednym ze studentów uniwersytetu, studiował historię. Miał 24 lata. Jak donoszą czeskie media, zanim otworzył ogień do kolegów i koleżanek, miał zastrzelić w domu w rodzinnej miejscowości swojego ojca. Według policji inspirował się strzelaniną, do której doszło niedawno w szkole w Briańsku w Rosji. Broń posiadał legalnie.
Po kilku godzinach ewakuowanym studentom pozwolono opuścić Rudolfinum i wrócić do domów. Teren wokół uniwersytetu jest jednak nadal zamknięty. Policja sprawdza, czy w budynkach uczelni nie ma materiałów wybuchowych. Uniwersytet Karola znajduje się w samym centrum starej Pragi, stosunkowo niedaleko od popularnego wśród turystów mostu Karola. Niektóre budynki, jak galerie i muzea, zostały zamknięte, ale np. bożonarodzeniowe targi są otwarte. Policja apeluje jednak do mieszkańców w bezpośrednim rejonie uczelni, by zostali w domach.
RELACJA ŚWIADKA TRAGEDII
Tomáš Kotrouš, student historii na Uniwersytecie Karola w Pradze:
„Zorientowaliśmy się, że coś się dzieje, tuż przed 15. Byliśmy w sali na drugim piętrze, kolega miał prezentację. Do znajomego napisała koleżanka, że na czwartym piętrze ktoś biega z bronią. Zajęcia zostały przerwane i w grupie około trzech osób poszliśmy na schody, aby zobaczyć, co się dzieje. Wcześniej jeden z moich kolegów szybko wbiegł po schodach, co było nierozsądne, nie chciał mnie jednak słuchać i pobiegł na górę. Ja poszedłem zajrzeć na trzecie piętro i w tym momencie usłyszeliśmy strzały. Zdaliśmy sobie sprawę, że to głupota tak stać na tych schodach, że jest to bardzo niebezpieczne. Wtedy zobaczyliśmy policję, jak ewakuuje ludzi, ale to było na parterze. Zdecydowaliśmy się wrócić i ukryć w naszej sali. Po drodze powiedziałem też kolegom z pokoju obok, żeby się zabarykadowali. My też się zabarykadowaliśmy. Problem był w tym, że drzwi otwierały się od zewnątrz, więc obawialiśmy się, że nasze zabezpieczenia nie wystarczą.
Potem zadzwoniłem na policję i zgłosiłem, że w naszej sali ukrywa się 25 osób. Jeszcze powiedziałem, że na czwartym piętrze jest nasza koleżanka, która jest tam zupełnie sama i chowa się w damskiej toalecie. Na szczęście uratowali ją. Czekaliśmy na pomoc jakąś godzinę – wtedy napastnik już nie żył. Siedzieliśmy w tej sali tak długo, bo na początku nie odpowiadaliśmy na wołanie policji. Baliśmy się, że to może pułapka. Wszystko było takie zagmatwane, nie wiedzieliśmy, co się dzieje. Coś takiego nigdy się tu nie stało…”.
