W Filippi Paweł został – wraz z Sylasem – wtrącony do więzienia (zob. Dz 16) – do „wewnętrznego lochu” – i zakuty w dyby. „O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. (...) Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia; natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany”. Strażnik więzienia – widząc, co się dzieje – chciał się zabić. Został jednak powstrzymany przez Pawła informacją (która zdumiała go pewnie jeszcze bardziej niż trzęsienie ziemi), iż żaden z więźniów nie skorzystał z okazji i nie uciekł. Nastąpiła rozmowa. W przekładzie, z którego korzysta Lekcjonarz, brzmi ona następująco: „Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?” – pyta strażnik. „Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu [Paweł i Sylas] – a zbawisz siebie i swój dom”. I „opowiedzieli naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom”.

Polski...