Mieszkała w znakomicie prosperującej ekonomicznie Fenicji, gdzie w portowych miastach kwitł handel. Sypiała na masywnym łożu – jak zauważa ewangelista Marek (Mk 7, 24-30) – nie na noszach, które swobodnie można było przenosić, jak zrobił to uzdrowiony przez Jezusa paralityk.

Była wykształcona. Jej rodzimym językiem był starofenicki. W kosmopolitycznym środowisku wielkich miast posługiwała się greką. Z Jezusem zapewne rozmawiała w Jego rodzimym aramejskim. Znała więc przynajmniej dwa języki obce.

Była odważna. Nawet w swobodniejszej atmosferze fenickich miast jako kobieta nie powinna z własnej inicjatywy wdawać się w dysputy z mężczyzną, którego widzi po raz pierwszy.
I była nieszczęśliwa. Jej córeczkę dręczył demon. Gdy tylko dowiedziała się, że Jezus przybył w te okolice, „przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła, żeby złego...