Czytam nadal Rymkiewicza; w zakończeniu jego encyklopedii Słowackiego opisany jest dokładnie powtórny pogrzeb tego poety w czerwcu 1927 roku (miałem wtedy niespełna sześć lat). Jak zauważa Rymkiewicz, nigdy przedtem nic takiego się w Polsce nie zdarzyło, był to wybuch jakiejś mocy duchowej, jakby ze Słowackiego właśnie rodem, choć inspirowany i nieco instrumentalizowany przez Piłsudskiego. Oczywiście wielu spośród tych, co brali w uroczystościach udział, nigdy w życiu nie czytało Słowackiego, ale takie zrywy są ważne i potrzebne, nawet jeśli ogień, który wtedy płonie, okaże się słomiany.

Druga moja lektura to książka Kornela Makuszyńskiego "O dwóch takich, co ukradli księżyc". Mam obawę niespokojną, że zawiera ona prefigurację losu braci Kaczyńskich. Nie dlatego, że zagrali oni za młodu Jacka i Placka, ale ze względu na epilog, w którym się okazuje, że...