Rodowód króla Dawida

W żydowskiej mistyce mowa jest o dziesięciu sefirach, sposobach i etapach objawienia. Królestwo – malchut – to poziom najniższy, ostatni, związany z pniem drzewa i korzeniami.

07.05.2017

Czyta się kilka minut

W królestwie niebieskim, sprowadzonym na ziemię w czasach mesjańskich, będziemy wprost odczuwać Jego wolę. Nastanie ono dzięki Mesjaszowi wywodzącemu się z domu Dawida. Jeśli do misji mesjańskiej przeznaczony jest dom Dawida, to tym bardziej trzeba poznać rodowód króla. Jak było naprawdę, nie wiemy. Czasem archeologowie przynoszą niepokojące wiadomości, pisząc o Dawidzie nie tyle jako o królu, ile o szefie silnej grupy (bandy?) zbrojnej. Z pewnością niewiele da się powiedzieć o ówczesnej Jerozolimie. Wygląda na to, że była małą, zakurzoną i niegościnną wioską.

Wiemy, że istniały dwa królestwa: północne – Izraela i południowe – Judy. Pierwsze, naówczas potężniejsze, zostało zniszczone, a dziesięć mieszkających tam plemion wziętych do niewoli asyryjskiej. Zatraciły na wygnaniu swoją tożsamość i ślad po nich zaginął. Ocalały dwa południowe plemiona, a ród Judy osiągnął królewskie zaszczyty. Państwo judzkie przetrwało dłużej i w jego stolicy powstała pierwsza świątynia. Tu pisano i redagowano przez wieki, aż po czasy powrotu z wygnania z Persji, księgi biblijne, co oznacza, że skrybowie i kapłani tak konstruowali przekaz, tak budowali pamięć historyczną, by ów wyjątkowy status Judy i Rut uwznioślić.

Juda był czwartym synem Lei i Jakuba, a jego imię oznacza „teraz chwalę Boga”. Dlaczego takie imię syn otrzymał? Ponieważ każda z kobiet Jakuba miała dać mężowi po trzech synów, a tu Leę spotkało dodatkowe wyróżnienie. Syn czwarty. Należała się wdzięczność. Żydowscy mędrcy wskazują na szczególny porządek liter w imieniu Judy. Zawiera w sobie Tetragramaton. Tajemne imię Wiekuistego.

Juda po tym, jak bracia sprzedali Józefa kupcom, powrócił do swoich stron, gdzie założył rodzinę. Miał trzech synów. Najpierw najstarszy, potem młodszy, Onan, zostali wydani za Tamar. Każdy z nich zmarł z powodu swych grzechów. Wedle zasad lewiratu kolejnym małżonkiem Tamar miał zostać najmłodszy syn Szelah. Nie zgodził się na to Juda, uważając synową za istotę śmiertelnie niebezpieczną, ale Tamar – powiada tradycja – chciała mieć swój udział w budowaniu królestwa bożego. Udając wszetecznicę zdobyła Judę i tak poczęła Pereca, przodka Dawida. Pomógł narodzić się Dawidowi dobrze nam znany anioł żądzy.

Kręty był rodowód króla. Bóg wybrał przedziwne ścieżki, by realizować swój mesjański cel. Jednodniowe małżeństwo Boaza i Rut przybliżyło nas do tego. To dziewczyna weszła pod nakrycie miłego jej mężczyzny. Okazywał jej wcześniej sympatię. Zostawiał na polu zżęte kłosy. Był najbliższym krewnym jej zmarłego męża. Jak w przypadku Judy, małżeństwo oparte zostało na zasadach lewiratu. Tak urodził się Owed, z Oweda zrodził się Jesse, a Jesse z Betlejem był ojcem króla Dawida. ©

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
(1951-2023) Socjolog, historyk idei, publicysta, były poseł. Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego. W 2013 r. otrzymał Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera w kategorii „Pisarstwo religijne lub filozoficzne” za całokształt twórczości. Autor wielu książek, m… więcej

Artykuł pochodzi z numeru TP 20/2017