Andros Zemenidis urodził się w 1973 roku w Anglii. Ma korzenie polsko-cypryjskie. Na co dzień mieszka w Limasolu na Cyprze, gdzie pracuje w ośrodku Czerwonego Krzyża, który zajmuje się pomocą dzieciom specjalnej troski. Jego działalność wychowawcza i opiekuńcza łączy się z zaangażowaniem społecznym, co widać doskonale w wierszach, w których Zemenidis często kieruje uwagę na codzienne zdarzenia i związane z nimi problemy. Jako poeta zadebiutował w 2002 roku. Od tamtej pory wydał trzy książki poetyckie oraz powieść.

"Największe spośród trzech", ostatni tom Zemenidisa, zawiera bez mała pięćdziesiąt wierszy, które posiadają charakterystyczną konstrukcję. Składają się z jednego lub dwóch zdań, które poeta rozbija na krótkie wersy. Dzięki tej zmianie układu słów czytelnik ze wzmożoną uwagą śledzi rozwijającą się syntagmę, uświadamia sobie relacje między poszczególnymi częściami zdania i zaczyna inaczej (bardziej analitycznie) percypować prezentowane zdarzenie.

Utwory Zemenidisa są bardzo narracyjne - to krótkie anegdoty, w których poeta, odbijając się od jakiejś banalnej sytuacji, przedstawia pełen ironii obraz rzeczywistości. Jest to przede wszystkim rzeczywistość społeczna, w której poeta tropi rozmaite mechanizmy zniewolenia. Bohater poezji Zemenidisa poszukuje formuły, za pomocą której mógłby sprzeciwić się owym mechanizmom. W wierszu pt. "Przewoźnik słów" poeta pisze: "Mój mózg / to szosa samochodowa. / A szosa to / przewoźnik / myśli / i odczuć. / Przewoźniku / myśli / i odczuć / uwolnij mnie / proszę".

Są w tym tomie teksty, w których Zemenidis zawęża perspektywę i koncentruje się na rzeczach najprostszych: spotkaniu z przypadkowym człowiekiem, prywatnych rytuałach życia, codziennych drobiazgach. Ten, kto pisze, musi owe zdarzenia przenieść do wiersza - jest wszak przewoźnikiem uczuć, myśli i słów.

Andros Zemenidis "Największe spośród trzech", tłum. Paweł Krupka, wyd. Miasto Gdańsk i słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2009 r.