A było to tak, mniej więcej 500 lat przed naszą erą. Bokser Skopas wygrał w zawodach i zamówił u poety Simonidesa z Keos pieśń pochwalną, która miała być wykonana w czasie celebracji zwycięstwa. Bokser jednak nie docenił kunsztu poety i nie chciał mu wypłacić należnego honorarium, dowodząc, że tylko jedna trzecia poematu poświęcona była atlecie, natomiast dwie trzecie dioskurom Kastorowi i Polluksowi, do których był porównany.

Wedle Skopasa Simonides powinien otrzymać jedynie jedną trzecią obiecanego honorarium, natomiast o pozostałe dwie trzecie, ha, ha, poeta powinien poprosić boskich braci. W czasie bankietu do poety podchodzi stróż i prosi go na zewnątrz, albowiem dwóch panów czeka na niego za bramą. Simonides wychodzi, nie widzi nikogo, ale widzi, że za nim wali się sufit sali bankietowej i grzebie wszystkich żywcem. Jest jedynym ocalałym.

Gdy rodzina chce...