Tona saletry kosztuje 700 zł, 2700 x 700= 1 890 000 zł, koszt składowania prawdopodobnie przekroczył wartość towaru, i nikt w tym Bejrucie niereagował, ponoć to ludzie zaradni i rzutcy w interesach...

Zgadza się. Dlatego armator w końcu porzucił statek razem z ładunkiem, zostawiając kłopot władzom portu, które uporały się z problemem jak najmniejszym nakładem kosztów i, niestety, wyobraźni. Saletrę zrzucono byle jak do najbliższego dostępnego magazynu. Co mieli z nią potem zrobić? Ani wykorzystać do własnych celów, ani sprzedać. Znam gościa, który po śmierci ojca odziedziczył po nim niemożliwie zagracony wolnostojący garaż. Szkoda mu pieniędzy, żeby wziąć jakąś firmę i wywieźć graty, bo nie ma żadnej koncepcji, co zrobić z uprzątniętą budą. Wokoło mieszka sporo przedsiębiorczych osób, które jakoś nie zaproponowały pomocy w sprzątaniu. Podobnie było w Bejrucie. Neutralizacja niepotrzebnej nikomu góry niebezpiecznej substancji kosztowałaby zapewne tyle, że nie stać było na to władz portu, a inne instytucje, o prywatnych przedsiębiorcach nie wspominając, traktowały to jako cudzy kłopot. Oczywiście gdyby można było cofnąć czas, to pewnie żaden bejrutczyk nie odmówiłby wysupłania paru dolarów, żeby wspólnym wysiłkiem zapobiec nieszczęściu. Ba! Gdyby...

kiedy czytam historię tego miasta i Libanu, oglądam - od dekad - obrazki najczęściej wojenne, zawsze zastanawiam się jak oni potrafią to wszystko znosić, funkcjonować?... w tym Bejrucie cud, że jeszcze ten Bejrut żyje - nie pora na wytykanie błędów, pora raczej na sprzątanie we własnym domu