Kronika angielskiego miasta Bath z roku 1800 odnotowała następującą anegdotę, którą opowiadać kilkadziesiąt lat wcześniej miał biskup Warburton, lepiej znany jako redaktor dzieł Szekspira. Rzecz miała się dziać w pewną niedzielę na mszy, w której uczestniczyło wiele kucharek. Wzięły ze sobą swoje psy, które pełniły rolę żywych termoforów i ogrzewały kobietom stopy. Pech chciał, że tego dnia czytano akurat o wizji rydwanu bożego z Księgi Ezechiela. „W tym rozdziale często pada słowo »koło«. Gdy psy usłyszały je po raz pierwszy, były zaalarmowane. Gdy padło po raz drugi, zaczęły się nerwowo ruszać. Gdy usłyszały je trzeci raz, wszystkie podkuliły ogony i wybiegły z kościoła”.

Dlaczego zwierzęta tak nerwowo reagowały na słowo „koło”? Bo chociaż w niedzielę robiły za ocieplacze do nóg, to od poniedziałku do soboty kucharki zaganiały je do kołowrotka. „W tamtejszej dobrej karczmie...