Jakość tych książek jest różna, ale łączy je zaangażowanie autorów, wywodzących się z odmiennych środowisk ideowych. W istocie nigdy jeszcze w tak krótkim czasie – bo niewiele ponad roku – nie wydawano w Polsce tak wielu książek o Ukrainie. A odnotujemy tutaj tylko część z nich – i tylko polskich autorów (bo są też przekłady).
Opisując rewolucję lub/i wojnę, autorzy zwykle posługują się kluczem chronologicznym. Nacisk kładą na odtworzenie wydarzeń, oddanie atmosfery. Te książki przypominają kronikę Majdanu, rzadziej znajdziemy tu analizuję. Taka jest praca Wojciecha Muchy, reportera Frondy. Jej pierwsza część („Krew”) to relacjonowane dzień po dniu wydarzenia na Majdanie, przeplatane obserwacjami autora (czasem czytelnik ma wrażenie, jakby książka miała kiepskiego redaktora – wycięcie np. relacji z pogawędek z polskimi dziennikarzami dobrze by jej zrobiło). Druga część („Ziemia...