O czym można było myśleć po usłyszeniu takiego pozdrowienia? Jako pierwsza reakcja na słowa o szczególnej łasce u Boga mogły zrodzić się marzenia o życiu spokojnym i szczęśliwym. Tak jak każda z Jej kilkunastoletnich koleżanek z Nazaretu, Maryja mogła wtedy myśleć o małym ludzkim szczęściu, nie podejrzewając, na jak głęboką wodę prowadzi ją Bóg tymi słowami. Potem nie miała jednak ani spokoju, ani tego szczęścia, o którym marzyły koleżanki. Musiała rodzić w stajni, uciekać z dzieckiem przed psychopatą sprawującym władzę, poznać smak bezdomności w odległym Egipcie i smak tęsknoty w pustym mieszkaniu, kiedy Syn poszedł zbawiać. Nie wiadomo, jak tłumaczyła sąsiadkom, co to znaczy “zbawiać". Wiadomo jednak, jak czuła się na krzyżowej drodze i potem na Golgocie, patrząc wzrokiem matki na Jego konanie.