W lutym jadę tam, gdzie na polu jeży się palisada ściętych kukurydzianych łodyg. Z ziemi podrywają się setki ptaków i tłoczą w gałęziach grabu. Rośnie samotnie na miedzy. Widzę w locie połyskujące bielą paski na skrzydłach zięb i rdzawe kupry trznadli. Kilka ptaków przywarło niepewnie między skibami ziemi, pośród wyłuskanych kolb.

Nisko nad polem mignęła sylwetka krogulca, który wlepił nieruchome spojrzenie w rozpraszające się stado. Drobne ptaki zataczają koło i znowu przysiadają na polu. Drapieżnik oddala się z pustymi szponami. Można go poznać bez lornetki, bo lata charakterystycznie – pospiesznie uderza skrzydłami, przez chwilę szybuje, i za moment powtarza sekwencję.

Obok krogulca objadające się ptaki nęka szybki jak mgnienie drobny sokół drzemlik. Przylatuje do Polski wyłącznie zimą. Gościem jest też majestatyczny błotniak zbożowy, który niespiesznie patroluje...