W opisanym w „Science” badaniu Hua Yan z New York University i współpracownicy ustalili, że przyczyną tej długowieczności może być wytwarzane przez pseudokrólowe białko ­Imp-L2. Jego główną funkcją wydaje się być zmiana sposobu przetwarzania przez organizm insuliny. To ważne, bo królowe muszą jeść naprawdę po królewsku, by produkować tysiące jaj. Skutkiem ubocznym metabolizmu jest pojawienie się w organizmie wolnych rodników, przyspieszających proces starzenia. Imp-L2 wydaje się jednak hamować starzenie, nie wpływając na mrówczy apetyt.

Niezależne niemieckie badanie skupiło się na innym gatunku mrówek, budującym gniazda w żołędziach. Jego robotnice bywają infekowane przez larwy tasiemca, które drastycznie wpływają na ich zachowanie – i długość życia. Pasożyt pompuje do hemolimfy (odpowiednika krwi) owadów koktajl 250 białek, w tym przeciwutleniaczy, które sprawiają, że zainfekowane robotnice żyją pięć razy dłużej niż zdrowe. Zaczynają się też obijać i jedzą jak królowe, choć nie produkują jaj – co dla tasiemca oznacza mnóstwo zasobów do wykorzystania. ©