Wspomnieniem po komunizmie jest niezniszczalna nazwa “Dom Pracy Twórczej", choć nikt tam niczego nie tworzy. Nie zauważyłem nawet, by w przerwach między plażowaniem ktoś przeglądał wyłożone przy recepcji wydawnictwo PAN “Działalność naukowa. Wybrane zagadnienia" (zadbano o numer najaktualniejszy, z czerwca 2004 r.!). Inna sprawa, że nie zauważyłem, by w ogóle ktokolwiek kiedykolwiek je przeglądał.

Nazwy DPT zaczęto używać dla tego typu domów w czasach stalinowskich. Inżynierowie dusz ludzkich nie mogli przecież przestać tworzyć nawet po powrocie z plaży. Skądinąd taka kwalifikacja ułatwiała zdobycie większych przydziałów żywnościowych (to nie odpoczynek, to tworzenie!). Szybko rozpowszechniła się więc także na domy służące nie tylko artystom. Gdzie zresztą jest powiedziane, że tworzenie musi być powiązane akurat z pisarstwem lub innym artyzmem? Na zdrowy...