Autorzy przypomnieli o wielu, wielu faktach, sprawach i zjawiskach roku, który minął, zabrakło jednak wśród nich najmniejszej choćby wzmianki o rodzinnym jubileuszu samego pisma: 60-leciu "Tygodnika Powszechnego". To prawda, nie było to święto. Jubileuszowa data pierwszego numeru, 24 marca, przypadła w trakcie wielkiego dramatu odchodzenia Jana Pawła II i była już tylko modlitwą i poczuciem wspólnoty. Feta przesunięta na jesień faktycznie stanowiła tylko mały przerywnik czysto familijny w natłoku aktualności. Nie ma czego teraz przywoływać. A więc?

Otóż właśnie (jak mawia Stefan Wilkanowicz). Zostaje to, co w jubileuszach (jeśli prawdziwe) jedynie ważne: pamięć. Pamięci o sześćdziesięciu latach ukazywania się "TP" nie było zbyt wiele w minionym roku. I nie myślę tu o innych mediach, z których jedne "Tygodnik" lubią, inne nie, a niektóre, jeśli nawet nie...