Oto po raz pierwszy Jonasz nie ucieka od Boga, nie zanurza się w głęboki sen, nie rzuca w nicość i obojętność. Chce stanąć przy Bogu. Mówiąc mu „Ty”. Jest gotów wypełnić swoją misję proroka, ocalając Niniwę przed zniszczeniem.

Z całą pewnością daje się w tym przypadku powiedzieć (podążając za myślą Henriego Nouwena): w modlitwie kryje się tajemnica miłości i siły. Nowe życie rodzi się w bezbronności. Władza i siła zabija. Słabość ją odnawia. Tak jest w relacji z Najwyższym i tak zdaje się być w głębokich stosunkach między ludźmi. Zyskujemy ujawniając słabości. W intymności spotkania możemy dzielić swój ból, dzielić się swoją kruchością. Tworzy się wtedy przestrzeń otwarcia i wzajemności. Czasem pomocy i wsparcia. Nie bójmy się ujawniać w sobie zagubienia, chaosu, uczy prorok. Gdy Jonasz znajdował się w sytuacji bezradności, poza władzą nad swoim życiem, gdy przyszłość nie była...