Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Na pustyni gruchnęła wieść: „Eldad i Medad prorokują w obozie!”. Wierny Jozue rzucił się ku swemu mistrzowi: „Panie mój, Mojżeszu, powstrzymaj ich [hebr. kelaem]!” (Lb 11, 28; Cylkow). Kelaem można żartobliwie oddać jako „przymknij ich/wsadź ich do ciupy”. Kim byli Eldad i Medad i dlaczego Jozuemu puściły nerwy?
Zacznijmy od początku: po pierwsze, nerwy puściły Mojżeszowi. Lud zafundował swojemu pustynnemu przywódcy serię narzekań: lepiej nam było w Egipcie, nie chcemy już jeść manny, daj nam mięsa. Mojżesz zgłosił zażalenie do Najwyższego: „Czemużeś tak źle uczynił słudze Twemu? Czemużem nie znalazł łaski w oczach Twoich, żeś włożył brzemię całego ludu tego na mnie?” (Lb 11, 11). Bóg cierpliwie wysłuchał jego żalów, po czym wydał następującą dyspozycję: „Zbierz mi siedmdziesięciu mężów ze starszyzny Israela, których znasz, że są starszymi ludu i nadzorcami jego; a przywiedź ich przed przybytek zboru, a niechaj staną tam przy tobie; A ja zstąpię i będę tam mówił z tobą, i oddzielę z ducha, który jest na tobie, i złożę na nich, aby ponieśli z tobą brzemię ludu, a nie dźwigał ty sam” (wersy 16 i 17).
Co się stało między wydaniem tego polecenia przez Najwyższego a daniem wyrazu swojej frustracji przez Jozuego? Gdy jest zbyt wiele luk w narracji, do akcji wkracza midrasz. Otóż: Mojżesz chciał, by wśród wyróżnionej starszyzny znalazła się równa liczba reprezentantów każdego ze szczepów Izraela. Ale cóż począć, gdy 70 nie dzieli się przez 12? Wybrał więc z każdego szczepu sześciu i przygotował 72 ówczesne odpowiedniki karteczek. Wszystkie trafiły do urny: dwie – puste, reszta – oznakowana. Ci spośród reprezentantów, którzy wylosowali oznakowane, znaleźli się w gronie wyróżnionych siedemdziesięciu.
Eldad i Medad – jak donosi nam wers 26 – „należeli bowiem do zapisanych, choć nie byli wyszli do przybytku”. Dlaczego? Mamy aż trzy różne odpowiedzi. Pierwsza zakłada, że to oni trafili na puste losy. Można by tym tłumaczyć wzburzenie Jozuego. Według autora drugiej wersji nasi dwaj bohaterowie tak się obawiali, że to im przypadną puste losy, że aż nie wzięli udziału w losowaniu, tylko pozostali w obozie, tymczasem to dwaj inni przedstawiciele je wyciągnęli. Rabin Szymon mówi, że Eldadowi i Medadowi przypadły szczęśliwe losy, ale czuli się niegodni tego wyróżnienia i dlatego nie poszli do Przybytku. Co wówczas zdenerwowało Jozuego? Sama treść proroctwa: Mojżesz umrze, a Izraelitów wprowadzi do Ziemi Obiecanej Jozue. „Bodajby cały lud Wiekuistego w proroków się zamienił, jeżeli złoży Wiekuisty ducha swego na nich!” (wers 29) – odpowiedział sfrustrowanemu słudze Mojżesz. Oto człowiek wielkiego formatu.©
