Wtedy Gordon Gallup przedstawił słynny „test kropki” – zwierzętom mającym dostęp do luster maluje się na czole kolorową plamę i sprawdza, czy wykażą nią zainteresowanie (małpy zwierzokształtne, takie jak makaki japońskie – na zdj. – nie robią tego spontanicznie). Wielu innych badaczy sprawdzało od tego czasu, jak małpy radzą sobie z rozróżnianiem rzeczywistych przedmiotów i ich lustrzanych odbić lub zniekształceń za pomocą szkieł powiększających. Jeden z takich eksperymentów, opisany niedawno na łamach „Animal Cognition”, przeprowadzili Christoph J. Völter i Joseph Call.

W kompleksowym, złożonym z pięciu etapów badaniu Völter i Call wykazali m.in., że człowiekowate potrafią odczytywać informacje o położeniu pożywienia korzystając z luster. Np. widząc kawałek banana w lustrze, potrafią ocenić, czy znajduje się on blisko, czy daleko, a na podstawie ustawienia lustra domyślają się, z której strony względem ich ciała zlokalizowane jest odbijane w lustrze pożywienie. To oznacza, że świetnie zdają sobie sprawę z tego, czym obraz w lustrze różni się od rzeczywistości, i potrafią przekuć tę intuicję na użyteczną dla nich wiedzę. ©℗