Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W artykuł Jerzego Pomianowskiego "Ostry dyżur", poświęcony Leopoldowi Ungerowi, "dziennikarzowi dokonałemu", wkradł się błąd przy porównaniu znakomitego Brukselczyka z Julianem Klaczką (1825-1906).
Otóż głośny w owym czasie współpracownik "Revue des Deux Mondes" nie zmienił - jak pisze autor - swojego nazwiska w roku 1856. Zmienił w tymże roku wyznanie, przyjmując w Brukseli katolicyzm. Autor mylnie utożsamił drugie imię Klaczki Lejb z nazwiskiem jego ojca, którym był Hirsz ben Aaaron Klaczko. To on zmienił nazwisko, gdyż pierwotnie nazywał się Minc (Mintz, Minz). Genealogię Jehudy- -Juliana komentuję szerzej w artykule "Giuoco del mondo Juliana Klaczki. Od heroizmu do zapomnienia", w książce pod moją redakcją "Czartoryscy - Polska - Europa. Historia i współczesność" (Kraków 2003). Zbigniew Baran (Kraków)
"TP" 04/08 Serbowie i Grunwald
Od kiedy "Tygodnik" zaczął być "wygodny", zdecydowanie częściej po niego sięgam. W moim domu "TP", od kiedy pamiętam, pojawiał się regularnie. Zawsze jednak wielkie płachty i ciągnące się w nieskończoność teksty skutecznie mnie odstraszały. Z radością odkrywam dzisiaj, że redaktorzy "Tygodnika" sięgają po aktualne i ważne tematy. Szczególnie wdzięczna jestem za tekst Adama Dimicia "Ostatni szaniec". Niezwykle ciekawy tekst zawiera jednak błąd! Każdy, kto pisze o bitwie na Kosowym Polu, wie, że ta bitwa rozegrała się w 1389 roku, a nie jak napisał Adam Dimić w roku 1386! Ktoś mógłby powiedzieć, że trzy lata różnicy nie mają znaczenia, bo zdarzenie to miało miejsce przeszło sześćset lat temu. Gdyby ktoś jednak napisał, że nasza bitwa pod Grunwaldem rozegrała się w roku 1413, też byłoby to dla nas oburzające! Dla Serbów bitwa na Kosowym Polu ma znaczenie symboliczne, to kolebka ich tożsamości etnicznej, narodowej, religijnej. Maria Skóra
Okładka ostatniego numeru "Tygodnika" wprawiła mnie w osłupienie.
Na okładce widnieje zdjęcie, na którym kobieta i mężczyzna leżą w łóżku i pogrążeni są w lekturze. Każdy na miarę swojego intelektu i swojej roli. No właśnie, mężczyzna dzierży w dłoni opasłe tomiszcze, podczas gdy kobieta pochłonięta jest lekturą "kobiecej prasy".
Dlaczego nie daliście kobiecie do rąk chociażby "Tygodnika"? Odczułam to zdjęcie jako dyskryminujące ze względu na płeć. Okładka podtrzymuje stereotypy, z którymi, jak mi się wydawało, "Tygodnik" walczy. Jako regularna czytelniczka "Tygodnika" jestem tym zdjęciem rozczarowana (chyba że za okładką czasopisma znajduje się mężczyzna?). Karolina
Od redakcji: Wedle naszej wiedzy za okładką lifestylowego magazynu kryje się kobieta. Przyjmując z pokorą krytykę, zwracamy jednak uwagę na inną możliwość interpretacji: on jest staroświeckim nudziarzem, który przed snem pochłania "Słownik pisarzy świata" albo "Krytykę czystego rozumu", ona zaś ma te lektury w małym palcu, dlatego przed snem czyta coś lżejszego.
Sprostowanie
Wbrew temu, co podała depesza Katolickiej Agencji Informacyjnej, a my powtórzyliśmy w notce "Dzień Judaizmu", w spotkaniu modlitewnym w Synagodze im. Małżonków Nożyków w Warszawie nie uczestniczył bp Tadeusz Pikus.
