Oba Konga mienią się republikami, a olbrzym z południa nazwał się nawet republiką demokratyczną, choć w istocie rzeczy, od pierwszych dni po odzyskaniu niepodległości, bardziej przypominają dawne królestwa Bakongów. Ponad trzydzieści lat, połowę niepodległego (od 1960 roku) istnienia Konga-olbrzyma, zeszło na panowaniu tyrana-kleptokraty Mobutu Sese Seko, a kolejnych dwadzieścia na rządach jego pogromców i zwycięzców wojny domowej z przełomu stuleci, Laurenta-Desire Kabili (1997-2001) i jego syna, Josepha (2001-2019). Dopiero obecny prezydent, panujący drugi rok Felix Tshisekedi, objął urząd wygrywając wolne wybory.

Północne Kongo jest w porównaniu z sąsiadem z południa niemal mikrusem: około 5 mln ludności, żyjącej na obszarze nieco większym od Polski; Kongo-olbrzym jest siedmiokrotnie większe i żyje w nim ponad 100 mln ludzi. Tam czwarte już dziesięciolecie rządzi Denis...