Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dziś słowo “kampania" wiąże się przede wszystkim z wyborami.
Nadchodzi czas, w którym państwa i społeczeństwa - mniej lub bardziej demokratycznie - zmieniają władzę. Dzieje się to w atmosferze ogólnego rozjątrzenia, sondażowej drżączki, demagogii, obrzucania się najgorszymi oskarżeniami i wygłaszania setek kłamstw i obietnic, które przyszłość zweryfikuje jako niewykonalne.
Są jeszcze inne kampanie. Takie jak winobrania, żniwa i kampanie buraka cukrowego. Te dla państw i społeczeństw są najmniej szkodliwe.
Lasy
Z roku na rok, w okresach letnich, dramatycznie rośnie ilość doniesień o pożarach lasów. W dalekim świecie i w bliskiej Europie. Puszczamy te doniesienia mimo uszu, ale gdyby ktoś regularnie zapisywał te setki i tysiące wypalonych hektarów, podsumował je i pomyślał, ile czasu potrzeba na odtworzenie lasu - przeraziłby się. Lasy bezpowrotnie znikają, razem z nimi znikają całe gatunki zwierząt, ptaków i owadów, znika przewidywalność klimatu, piękno, do którego tęsknimy - planeta robi się łysa.
Może ktoś powiedziałby - parafrazując słynne zdanie - że nie czas żałować lasów, kiedy ludzie płoną w pożarach wzniecanych przez bomby terrorystów. Nie miałby jednak racji, bo wszystkie zjawiska występujące w naszej współczesności wiążą się ze sobą. Zawsze jest czas, żeby żałować źle wybranej drogi. A nawet żeby zawrócić.
Twarz
W procesie tracenia wzroku są okresy stagnacji i chwile nagłych, gwałtownych przyspieszeń. Przychodzi na przykład taki moment, w którym człowiek przestaje widzieć swoją twarz. Przekonuje się wtedy, jaka była dla niego ważna, nawet jeżeli nie miał nawyku częstego spoglądania w lustro. Była jakby na podorędziu, w każdej chwili można ją było przywołać, sprawdzić jej zgodność z tym, co się robi, czuje i myśli, o coś ją spytać albo poprosić ją o pomoc w jakiejś sprawie. Bez niej, rozłączony z nią raz na zawsze, człowiek staje się często zagubiony i niepewny.
Można jednak tracić twarz inaczej. Można o tym nie wiedzieć, bo w lustrze jest wciąż tak samo wyraźna, ale wiedzą o tym inni. To może nawet gorsze. To może być nawet pewne pocieszenie dla tych, którzy tracą tylko wzrok. Niewielkie, ale zawsze.
