Poszedł do metropolii ówczesnego świata, stolicy największego naówczas bliskowschodniego imperium – asyryjskiego. Miasto leżało na lewym brzegu rzeki Tygrys. Założył je – jak oznajmia Pismo – sam Nimrod, budowniczy wieży Babel. Autor kodeksu Hammurabi (ok. 1750 roku p.n.e) wspomina, że znajdowała się tam świątynia Innuny. Niniwa stała się stolicą państwa w VIII w., a dwa wieki później została zburzona przez Medów i Babilończyków. Ruiny oglądał Xenofon, uczeń Sokratesa, i pisał o wielkim, opuszczonym i leżącym w ruinach mieście.

Niniwę poznajemy też przez proroków. Utalentowany poeta i prorok Sofoniasz pisał: „I wyciągnie On rękę na północ, / i zniszczy Asyrię, / i obróci Niniwę w pustkowie, / w suchy step, jak pustynię. / I będą się wylegiwać w jej obrębie stada, / wszelkie rodzaje zwierząt: / tak pelikan, jak jeż / zanocują na głowicach jej kolumn. / Sowa zaświszcze w otworze...