O czwartej nad ranem kwietniowe powietrze nad Green Bank w Zachodniej Wirginii jest lodowato zimne. Kąsa w twarz i dłonie, utrudnia precyzyjne regulacje. Mimo to, w kwietniu 1960 r. 29-letni wówczas Frank Drake każdego świtu wdrapywał się wysoko, do kłębowiska kabli i elektroniki nad czaszą radioteleskopu, i kalibrował urządzenia. Potem schodził do pokoju kontrolnego, gdzie wisiał głośnik do słuchania muzyki sfer niebieskich.

Robił coś, czego nie podjął się nikt przed nim: chciał podsłuchać wiadomości od obcych cywilizacji.

Pierwszy cel: Tau Ceti. Bliska, podobna do Słońca gwiazda. Dobry kandydat. Ale Tau Ceti uporczywie milczała. Kolejny cel – także niezbyt odległy – Epsilion Eridani.

„Minęło kilka minut – pisze Drake – i wtedy tonastąpiło. Bum! Rejestrator sygnału wystrzelił poza skalę. (...) Spojrzeliśmy na siebie: czy to może naprawdę być aż tak łatwe?...