Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wprawdzie przykazanie dotyczące oddawania dziesięciny pojawi się dopiero w Księdze Liczb, jednak już zamykające wersy Księgi Kapłańskiej informują nas, jak mamy postąpić, gdybyśmy chcieli ją wykupić. Czy ta wiedza ma dziś dla nas znaczenie praktyczne? To oczywiście zależy od odpowiedzi na pytanie, czy dziesięcinę mamy płacić również współcześnie.
Przyjrzyjmy się tej kwestii od Patriarchów. Zapewne zaskoczy nas odnotowany przez Biblię fakt, iż Abraham – odniósłszy militarne zwycięstwo nad królami, którzy napadli na miasto, gdzie mieszkał jego bratanek Lot – oddał dziesiątą część łupów Melchizedekowi, kapłanowi Boga Najwyższego (zob. Rdz 14, 18-20). Z kolei uciekający przed rozsierdzonym bratem bliźniakiem Jakub zadeklarował: „Jeżeli będzie Bóg ze mną, a strzedz mnie będzie na drodze tej, którą idę, i da mi chléb na pokarm i suknię na odzienie, a powrócę w pokoju do domu ojca mojego (...) z wszystkiego co mi dasz, dziesięcinę zaofiaruję Tobie” (Rdz 28, 20-22; Cylkow).
A jak sprawa się ma z przebywającymi na pustyni Izraelitami? Teraz manna jest ich chlebem powszednim, ale po wejściu do Ziemi Obiecanej trzeba się będzie zatroszczyć o aprowizację kapłanów i lewitów, którzy nie dostaną tam działu ziemi. Najwyższy anonsuje Aaronowi: „Synom zaś Lewiego oto oddałem wszelką dziesięcinę w Israelu w dziedzictwie, za służbę ich, którą sprawują, posługując przy przybytku zboru” (Lb 18, 21). To jest tzw. pierwsza dziesięcina, z której z kolei lewici oddzielą dziesiątą część i oddadzą kapłanom, jako dodatek do przynależnych im części ofiar oraz do tego, co potomkowie Aarona otrzymują jako dar od rolników.
Drugą dziesięcinę oddziela się z plonów, pozostałych po oddaniu pierwszej, oraz darów dla kapłanów. Ma ją spożytkować sam Izraelita wraz ze swoją rodziną w Jerozolimie. Jeśli mieszka daleko lub z innych przyczyn nie jest mu wygodnie podróżować ze zbyt dużym prowiantem, może przywieźć do Świętego Miasta ekwiwalent pieniężny i zaopatrzyć się w wiktuały na miejscu. W trzecim i szóstym roku siedmioletniego cyklu zwieńczonego rokiem szabatowym druga dziesięcina zmienia nazwę na dziesięcina (dla) ubogich i trafia do potrzebujących – także jerozolimskie wczasy pod gruszą niekoniecznie powtarzają się rokrocznie. W siódmym roku, kiedy i tak wszyscy mogą nieodpłatnie korzystać z tego, co wyda ziemia, oczywiście nie ma obowiązkowych danin.
Przykazania „rolnicze” obowiązują tylko w samym Izraelu. Mnogość rabinackich opinii sprawia, że tylko niektórzy sprawdzają przed kupnem izraelskich warzyw i owoców, czy została z nich oddzielona dziesięcina. A 10 proc. z naszych przychodów finansowych? To już inne zobowiązanie i niezupełnie inna historia. ©
