Za to konieczny, bezwzględny wręcz jest zakaz epatowania siebie i innych jakimikolwiek emocjami. Nadmiar czegokolwiek - słów, uczuć, nastroju. Niewczesna chęć zaznaczenia swojej roli. Pokusa "bycia mędrcem" tam, gdzie upokorzony jest każdy zadający pytania w przekonaniu, że odpowiedź winna być dana w tej samej chwili.

Nasze trzy dni kolejnej żałoby narodowej były lekcją i zdaną, i niezdaną. Tysiące ludzi połączyły w modlitwie, a setkom tysięcy, choćby przez zmienione programy rozrywkowe, umożliwiły refleksję nad ważnym i nieważnym. Sądzę jednak, że nie tylko ja zaczęłam już w drugiej czy trzeciej godzinie odwracać oczy i uszy od programów, gdzie eksploatowano tragedię pielgrzymów polskich spod La Salette w sposób niedający się znieść, z pedałem gazu wciśniętym nieustannie do oporu, z podnieconymi reporterami niewahającymi się zadawać pytania łamiące wszelką...