JAN BŁASZCZAK: Do swojego pierwszego zespołu zaprosił Cię brat, Artur – dziś uznany kompozytor muzyki współczesnej. On był siedemnastolatkiem, ty miałeś lat osiem.

ANDRZEJ ZAGAJEWSKI: Spędzał ze mną większość czasu, taka była sytuacja ­rodzinna. Jako nastolatek grał w punkowym zespole Praca Domowa, a ja zawsze byłem gdzieś obok. Trochę ich słuchałem, czytałem książeczki, bawiłem się autkami. Podczas jednej z imprez ktoś dla żartu rzucił, żebym z nimi pośpiewał.

Miałeś jakąś praktykę?

Może to dziwne, ale z bratem bawiliśmy się w zespoły. Artur grał jakieś kawałki, a ja śpiewałem wierszyki z elementarza Falskiego. Poszedłem więc na tę propozycję i tak powstał zespół Ziemniaki. Początkowo działał tylko na imprezach: chłopaki z różnych kapel coś grali, a ja śpiewałem Falskiego. Niespodziewanie zaczęły się z tego robić piosenki. A potem koncerty,...