„Prosty był początek waszej ­misji” – pisał w listopadzie 2018 r. papież Franciszek do brata Enza Bianchiego z okazji 50 lat „żyznej obecności w Kościele i społeczeństwie”. Dwa lata później zakazał mu dalszego pobytu w klasztorze i posługiwania się nazwą wspólnoty, którą założył. Koniec też miał być prosty, ale się skomplikował.

Eksperymentalne łączenie

8 grudnia 1965 r., w dniu zakończenia Soboru Watykańskiego II, 25-letni Bianchi, student ekonomii na uniwersytecie w Turynie, rzucił wszystko i wyjechał w Alpy. Zamieszkał sam w opuszczonym i oddalonym od ludzi domku w Bose, gdzie oddawał się studiowaniu Pisma Świętego. Trzy lata później dołączyli do niego pierwsi naśladowcy – jedna kobieta i dwóch mężczyzn, w tym protestancki pastor. Tak zrodziła się dziwna, damsko-męska, ekumeniczna, ale katolicka wspólnota. W gorącej posoborowej atmosferze takie eksperymenty były...