Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Gdy w 2019 r. wygrała wybory prezydenckie na Słowacji, była symbolem nadziei. Teraz Zuzana Čaputová ogłosiła, że za rok nie będzie się ubiegać o drugą kadencję. „Musiałam ocenić moje siły na kolejne, licząc od dziś, potencjalne sześć lat. Po bardzo szczerym namyśle wiem, że tych sił by mi nie starczyło” – wyjaśniła. Dodała, że minione cztery lata były najtrudniejsze w jej życiu: pandemia, wojna w Ukrainie, kryzys energetyczny, inflacja. I brutalne ataki na nią i jej rodzinę, łącznie z groźbami śmierci.
Čaputová rezygnuje w chwili, gdy prowadzi w rankingach zaufania. Tymczasem we wrześniu kraj czekają przedterminowe wybory parlamentarne. Ich zwycięzca będzie piątym szefem rządu za kadencji Čaputovej, co pokazuje, jak rozchwiany jest kraj. Na powrót do władzy liczy były premier Robert Fico, zmuszony do dymisji w 2018 r. po zabójstwie dziennikarza Jána Kuciaka. Wynik wyborów może przesądzić o zmianie słowackiej polityki zagranicznej, m.in. wobec Ukrainy, i pchnąć ją w stronę modelu rządów Orbána.
Decyzja niepokoi więc Słowaków liberalnych i proeuropejskich. Paradoksalnie może jednak stać się katalizatorem: sukces Čaputovej w 2019 r. był odpowiedzią na potrzebę zmian w kraju zmęczonym korupcją i brutalizacją polityki. Kandydatka – prawniczka zaangażowana społecznie, szukająca porozumienia – była nową jakością. Samo jej zwycięstwo nie przyniosło jednak takiej zmiany, jakiej oczekiwano. Jej wycofanie się może zmobilizować tych, którzy na nią liczyli, by o zmianę zawalczyli przy urnach. „Los Słowacji nie zależy od jednego człowieka” – mówiła Čaputová. ©℗
