Młodzi zdrowi ludzie zwątpili w skuteczność swoich nóg. Niepojęte, dlaczego akurat hulajnogi chwyciły wśród tylu co rok wciskanych nam nowinek. Niech się nad tym biedzą antropolodzy – wcale nie kpię, lenistwo, zarazem zbawienne dla oszczędności sił, ale i potępiane jako grzech, to ważny klucz do dwoistej natury człowieka.

Panna hulajnóżka zawróciła w głowie też filozofom. Okazało się, że człowiek jadący na niej jest pieszym. Mianem pieszego bowiem tylko prostacy o umyśle niewytresowanym przez prawo określają człowieka stawiającego krok za krokiem, lewa, prawa, lewa, aż dojdzie do kiosku po gazetę. Pieszy w świetle prawa to ktoś, kto nie używa pojazdu. Skoro zaś hulajnoga pojazdem nie jest (twórcy definicji pojazdu nie przewidzieli, że dziecięca zabawka kiedyś zafunkcjonuje w przestrzeni publicznej), to jej użytkownik stanowi byt pieszy. Czas, który kilku urzędom zajmie...