2. Liczba wydanych tomów i zawartych w nich wierszy - to nie są kwestie najważniejsze w mówieniu o poezji. Zdarza się jednak, iż owa powierzchowna na pozór poetycka arytmetyka kieruje w stronę spraw znacznie istotniejszych od niej samej. Tak jest, jak sądzę, w przywołanym przypadku. Autor “Gnijącej wisienki" wykorzystuje swój wiek i liczbę zawartych w tej właśnie książce wierszy, by zwrócić uwagę na swoją wczorajszą twórczość i dzisiejszą sytuację. Przypomina także, iż należy do tych poetów, którzy poddają kontroli świadomości niemal każdy element tworzonego dzieła, choćby najmniej istotny i najbardziej (na pierwszy rzut oka) przypadkowy.

3. Fundamenty swojej poetyckiej strategii odsłonił niegdyś Marcin Baran w sylwicznym poemacie “Bóg raczy wiedzieć". Znaleźć tam można, jak powiada sam poeta, jego “ulubioną definicję wiersza...