niemniej sam nie umiałbym, a na pewno nie chciałbym cały czas, przez całe życie, jedynie brać. Dla mnie byłoby to upokarzające.

Nie jest to model dla wszystkich. Gdyby wszyscy mieli po 12 dzieci, skąd wzięlibyśmy tylu profesorów z willami? ;)

Jak tylko przeczytałam pierwszy akapit, to od razu zrozumiałam, że są z neo. Ta ich "otwartość na życie", filmiki reklamowe z hiszpańską rodziną z 19 dzieci.. Błagam, nie dajmy się zwariować. Byłam w neo przez 8 lat, na początku jest OK, a potem.. to jest chore! Te dzieci (nie mówię o dzieciach z tej konkretnej rodziny, tylko ogólnie o dzieciach neonów) wcale nie są lepsze, niż zadbani katolicy - jedynacy lub dobrze wychowane dzieci ateistów z wartościami, a chłopaki z tych rodzin często po prostu są wyjątkowo chamscy. Tylko w neo słyszałam w czasie homilii teksty w stylu: "gówno prawda!", "uważasz, że rodzice twojego kolegi sa zajebiści, a twoi..", itd., i to nie była msza młodzieżowa, tylko Eucharystia dla całych wspólnot, - najbardziej chamscy księża (sorry, prezbiterzy), których spotkałam w życiu i najbardziej mizoginiczni, są własnie z neo. A ta dziesięcina, co płacą po 2 skrutynium- gdzie idzie? Chyba nie do kasy tej konkretnej wspólnoty. Czy "bracia" otrzymują pokwitowania, czy ktoś płaci z tego podatki? Itd, itp. I po co te dziewczyny z neo idą na studia?? Potem i tak kierowane są do siedzenia w domu, jeżeli mają rodziny (wystarczyłoby podstawówki.. przecież o niczym potem nie decydują, o wszystkim ma decydować pan i władca, czyli mąż, przynajmniej tak są uczone), ew. do zakonów lub na misje, jeżeli rodzin nie mają. I cała lista elementów sekciarskich.. ale szkoda czasu. Znikam.

Fajna rodzinka, w sumie to wspaniale,że tacy rodzice mają tak liczne potomstwo,no i może w tym szaleństwie jest metoda...Trzeba mieć powołanie do stworzenia tak licznej rodziny, sama planowałam mieć ze trójkę, ale biologia wyeliminowała mnie na genetyczny śmietnik, na szczęście mój jedynak jest tak intensywnie absorbujący- że mi wystarcza... Z moich obserwacji, rodzice jedynaków są wciąż posądzani o egoizm i wygodnictwo i oczywiście są oczekiwania,że ja mam pomagać bardziej obdarzonym przez matkę naturę, pomagam, ale czasem mnie ta roszczeniowość męczy...Na szczęście jest 500 plus więc nadwyżki zabawek i ubranek mogę spokojnie oddawać do domu dziecka...

Te komentarze ranią. Ja nie mam odwagi być takim rodzicem i nie obwiniam ich za odwagę.

Pomimo, że wychowujemy mniej dzieci niż państwo Kubisiowie rozumiem wiele z tego 0 czym mówia. Mam podobne doświadczenia w mniejszej skali. Nie ma to związku z otwortością na życie, podejmowaniem decyzji i marzeniami o licznej rodzinie. Jednak zostaliśmy obdarzeni ponadprzeciętna ilością dzieci. Obrót rzeczami zabawkami w naszym bloku nie był związany z dochodami rodziców. To w dużej mierze reakcja rodziców powoduję jak rodzeństo przyjmuje kolejne dzieci. Tylko patrząc z boku widzi się problemy. Od środka po prostu się żyje tak jak wszyscy. Kursy negocjacji i pracy w zespole gratis od drugiego dziecka. Czuję związek z bohaterami tekstu, bo należę do pokolenia które nie prowadziło rozmów czy mieć dzieci. Nie poświęcaliśmy się dla dzieci, są po prostu elementem naszego zycia. Teraz już w wiekszości samodzielnago. Z mojego punktu widzenia posiadanie dzieci nie jest problemem. Problem jest gdy nie można mieć dzieci.