Rok temu pokazano ten film na otwarciu festiwalu w Gdyni, wywołując mieszane reakcje. Choćby dlatego, że polskie kino ostatnich dekad odzwyczaiło nas od tego rodzaju eksperymentów. Jeśli jednak ktoś widział poprzedni film Kuby Czekaja, mógł się spodziewać, że i tym razem czeka go ostra jazda. W debiutanckim „Baby Bump” młodemu reżyserowi udało się znaleźć własny język, zdolny opisać cały ten pstrokaty śmietnik towarzyszący dzisiejszemu dorastaniu. Śmietnik wypełniony hormonalnymi i popkulturowymi fantazjami. Efekt był raczej „galeryjny”, skłaniający do estetycznego smakowania, co w dużo mniejszym stopniu dotyczy najnowszego filmu Czekaja. „Królewicz Olch” jest bowiem kolejnym pamiętnikiem z okresu dojrzewania, ale skupionym już nie na cielesnych przeobrażeniach, ale na rozwoju duchowym. I również wystawia widza na próbę.

Jak sugeruje tytuł, filmowi patronuje romantyczny poeta...