Wyobraź sobie, że jesteś mózgiem. Bardzo kosztownym dla organizmu, bo pochłaniającym ogromne pokłady energii narządem. Nawet jeśli jesteś zdolny do abstrakcyjnego myślenia czy tworzenia dzieł sztuki, nie jest to wcale twoją podstawową funkcją. Biologiczną racją twojego istnienia jest sterowanie ruchem. Jeśli wszystko idzie dobrze, pozwalasz organizmowi, którego część stanowisz, unikać drapieżników oraz odnajdywać pożywienie i partnerów seksualnych.

Dla takiego zamkniętego w czaszce, niespełna półtorakilogramowego kawałka tkanki powyższe zadanie wydaje się jednak niebotycznie trudne. Kiedy wysyłasz komendy ruchowe do systemu mięśniowo-szkieletowego, musisz odczekać całe milisekundy (dla ciebie to niemal wieczność), zanim szlakami nerwowymi dotrze do ciebie zwrotna informacja o skutkach wykonanego ruchu. Gdybyś sterował ciałem, za każdym razem czekając na takie sygnały zwrotne,...