Od prawie dwóch tysięcy lat nie ustają spekulacje, co to był za oścień dla ciała, wysłannik szatana, jaki policzkował św. Pawła. Nasza ciekawość jest zrozumiała, ale na szczęście nigdy nie zostanie zaspokojona. Przecież, gdybyśmy wiedzieli, jaka to była konkretna wada czy przypadłość, nic by nam z tego nie przyszło. Co najwyżej wizerunek św. Pawła byłby barwniejszy, wzbogacony o jakiś szczegół obyczajowy albo charakterologiczny, a jedna wada zyskałaby znakomitego „patrona”. Natomiast wyznanie Pawła, jednocześnie odważne i dyskretne, pełne wstydliwości i nie wstydzące się swoich słabości, jest umocnieniem dla wszystkich. Któż bowiem nie nosi w pamięci niewysłuchanych modlitw o to, by był lepszy, bardziej pracowity,mniej porywczy... Długo by jeszcze można wymieniać.

Niełatwo jest znosić cudze słabości, ale czasem ciężej człowiekowi cierpliwie znosić samego siebie. Tyle dobrego...