Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Pierwszy raz przyznano ją w zupełnie innej epoce, jeszcze przed książkowymi debiutami Marcina Świetlickiego, Andrzeja Sosnowskiego, przed „Podróżą ludzi Księgi” Olgi Tokarczuk. Początkowo była to również nagroda środowiskowa, dająca wyobrażenie, że Białystok i Podlasie są rzeczywiście daleko od reszty kraju. Przez 30 lat zmieniło się wszystko. Regionalni autorzy stali się częścią ogólnopolskiego środowiska literackiego (o czym świadczy współpraca Piotra Janickiego z Adamem Kaczanowskim), a samo Podlasie zaczęło być interesujące dla artystów z zewnątrz (przykładem jest „Pod słońcem” Julii Fiedorczuk).
Nasza Nagroda wciąż się zmienia, co nie oznacza, że nie zachowuje ciągłości. W tym roku nominowaliśmy przecież laureatkę Kazaneckiego za rok 1997 – Krystynę Konecką. Drugi raz przyznajemy także Nagrodę w kategorii „ogólnopolski debiut poetycki”, która jest ukłonem w stronę naszego patrona. Jako przewodniczący kapituły jestem dumny z zestawu nominowanych tomów Joanny Bociąg, Katarzyny Szwedy, Aleksandra Trojanowskiego i Aleksandry Wstecz. Wydaje mi się, że w ten sposób zarysowaliśmy uczciwy obraz najnowszych zjawisk w poezji polskiej. Powoli przebijamy się też do świadomości ogólnopolskiego czytelnika. Ostatnio krytyk Jakub Skurtys zauważył, że Nagroda Kazaneckiego jest „młoda, co prawda, ale bardzo ciekawa”.
WIESŁAW KAZANECKI (1939–1989) – poeta, prozaik, publicysta. Urodzony w Białymstoku, po studiach w Opolu wrócił do rodzinnego miasta. Początkowo pracował jako nauczyciel. W latach 70. związany z czasopismami „Kontrasty” i „Zdarzenia”. Za życia opublikował 12 tomików poetyckich. Był jedną z najważniejszych postaci podlaskiego życia literackiego.
