Filozofowie przeciwstawiając wolność prywatną wolności publicznej, mieli na myśli dwie całkowicie odmien­ne sytuacje. Pierwsza polega na tym, że tylko w sferze prywatnej jesteśmy i możemy być wolni, gdyż w sferze publicznej zawsze podlegamy decyzjom wspólnoty, większości, grupy czy chociażby zgromadzenia towarzyskiego, a nasz głos zawsze będzie tylko jednym głosem i często zostaniemy zniewoleni, czyli zmuszeni do zachowań, jakie niekoniecznie nam odpowiadają. Naturalnie, w olbrzymiej większości przypadków w życiu codziennym i także politycznym zgadzamy się potulnie, a nawet ocho­czo na takie łagodne formy zniewolenia, bo wiemy, że tak już muszą się toczyć sprawy tego świata. Jednak nasze realistyczne podejście nie oznacza, że jesteśmy wolni, bo przecież nie zgadzamy się ze sławną formułą, między innymi, Karola Marksa, że wolność to zrozumienie konieczności. Wolni zatem jesteśmy tylko wtedy, kiedy nikt nas do niczego, chociażby to było najbardziej błahe zachowanie, nie zmusza.