Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Zapewniam was: wszystkie grzechy będą ludziom odpuszczone, a nawet bluźnierstwa, których by się dopuścili. Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia: będzie winien grzechu wiecznego. Mówili bowiem: »Opętał Go duch nieczysty«”.
Ta Jezusowa wypowiedź przeraża. Zwłaszcza tych, którzy zaczynają poważnie traktować więź z Bogiem. Kiedy już całkiem szczerze powiedzą głośno „Jezus jest moim Panem”, kilka razy „zasną w Panu”, przeżyją kilkukrotne uzdrowienia, po odprawieniu iluś egzorcyzmów i „pompejanek” oraz nowenn, kiedy wytrenują poprawne składanie dłoni, klękanie na oba kolana, bicie pokłonów i nasłuchają się łaciny, kiedy po tym wszystkim zabraknie w domu pieniędzy, w wypadku zginie jedyny syn, stracą pracę, zawalą egzaminy – następuje tragedia. Dlatego papież Franciszek ostrzega: „Prawdziwy postęp w życiu duchowym nie polega na mnożeniu uniesień, ale na umiejętności wytrwania w trudnych chwilach (...). Musimy nauczyć się mówić: »Mimo że Ty, mój Boże, zdajesz się robić wszystko, abym przestał w Ciebie wierzyć, ja nadal modlę się do Ciebie«. Ludzie wierzący nigdy nie przestają się modlić! Chwilami może to przypominać modlitwę Hioba, który nie godzi się na to, że Bóg traktuje go niesprawiedliwie, protestuje i chce się z Nim sądzić. Czasami także, jak powiedziała pewna staruszka: »gniewanie się na Boga jest też sposobem modlitwy«, ponieważ często syn gniewa się na ojca, ale jest to styl relacji z ojcem, ponieważ uznaje, że jest ojcem – buntuje się”.
To buntowanie uchodzi za grzech przeciwko Duchowi Świętemu. A tymczasem te mroczne noce i dnie to dobra okazja na dopuszczenie do głosu tegoż właśnie Ducha. Wśród Jego darów jest przecież dar mądrości i rozumu, który podpowiada, że Bóg nie spiskuje przeciwko ludziom, ale ludzie przeciw Bogu tak, i to od początku swego istnienia. Ewa i Adam woleli wierzyć wężowi, czyli stworzeniu, niż Stworzycielowi. Dlatego Paweł Apostoł ostrzega: „Jeśli Chrystus jest naszą nadzieją tylko w ziemskim życiu, to jesteśmy bardziej godni pożałowania niż wszyscy ludzie”.
Bóg nikomu nie obiecuje łatwego życia w oszałamiającej ekstazie. Franciszek w „Patris corde” pisze: „Szczęście Józefa nie polega na logice ofiary z siebie, ale daru z siebie. (...) Tam, gdzie powołanie, czy to małżeńskie, do celibatu czy też dziewicze, nie osiąga dojrzałości daru z siebie, zatrzymując się jedynie na logice ofiary, to zamiast stawać się znakiem piękna i radości miłości, może wyrażać nieszczęście, smutek i frustrację. Bóg nie czeka na prezenty, ale na nas, i »nie staraj się Go przekupić, nie przyjmie daru« – mówi Jezus, syn Syracha”. ©
