Wielkość Jana Chrzciciela przejawiała się w tym, iż potrafił znikać, schodząc na drugi plan po to, aby pełniej było widać Chrystusa. Wskazując całym swym życiem na przychodzącego Mesjasza, potrafił odchodzić od najbliższych sobie wartości. Odszedł z rodzinnego domu, gdzie jako długo oczekiwany jedynak mógłby prowadzić spokojne bezproblemowe życie. Odszedł od spokoju pustynnej ascezy, wypełnionej medytacją i modlitwą. Odszedł od zasłuchanych tłumów, które ceniły jego autorytet i chłonęły jego słowa, gdy nauczał nad brzegami Jordanu. Odszedł od wolności w imię głoszonej prawdy. Odszedł od życia, by dać ostateczne świadectwo temu, który jest drogą i prawdą, i życiem.