Był dziwnym dzieckiem. Jak mieszkali w Bethnal Green, w skromnym domu we wschodnim Londynie, był dziwniejszy niż wszystkie dzieci z sąsiedztwa.

Jak mieszkali w ładniejszym domu, na południu Clapham, był dziwnym nastolatkiem.

Potem nie wiadomo kim był, bo zniknął.

Wiedzieli, że żyje. Pamiętał o urodzinach brata i sióstr i o święcie matki, i przysyłał kartki z życzeniami. Na żadnej kartce nie było adresu zwrotnego.

Wpadał do domu co jakiś czas, przeważnie z urwanym guzikiem. Pozwalał przyszyć guzik, zgadzał się przyjąć trochę pieniędzy, o które nigdy nie prosił, i znikał znowu.

Szanujmy inność, powtarzali rodzice. Nie próbujmy naruszać jego tajemnic.

O śmierci zawiadomił telefonicznie David, tak się przedstawił. Powiedział, że przez dwadzieścia pięć lat był przyjacielem ich syna.

Myśl, że syn miał przyjaciół, przyniosła im ulgę.

...