Na krzywy ryj, czy może na piękne oczy, udało mi się wbić wejściem dla mediów na to spotkanie, na które kolejka wiła się dookoła kampusu Miami Dade College od samego rana. W wielkiej sali, nabitej do ostatniego miejsca, atmosfera przed spotkaniem przypominała tę przed koncertami ulubionych zespołów – pełne podekscytowania oczekiwanie na pojawienie się idola przerodziło się w owację na stojąco, wspartą piskami i okrzykami „We love you ­Bernie!”. Pani klaszcząca fertycznie obok mnie miała łzy w oczach, zza mojej głowy dochodziły piski, jakich nie powstydziłyby się najbardziej oddane groupies Rolling Stonesów, w czasach kiedy jeszcze nie trzeba było przetaczać im krwi po każdym koncercie. Krótko mówiąc – był szał. Bernie wszedł na mównicę i uciszając gestem skandujących w amoku „Bernie! Bernie”, powiedział: „Dziękuję, ale tak jak już wiele razy wam mówiłem, tu nie...