Synaj i Syjon

W kolejnej mowie prorok wieścił słowami Pana: „Gdy wypełnią się dni twoje i zaśniesz z ojcy twoimi, wzbudzę nasienie twoje po tobie (...) a umocnię królestwo jego. On zbuduje dom imieniowi memu, a Ja utwierdzę stolicę królestwa jego aż na wieki (...) I będzie utwierdzony dom twój, i królestwo twoje aż na wieki przed tobą, a stolica twoja będzie trwała aż na wieki” (2 Sm 7, 2-16).

Natan łączy przyszłość domu Dawida z trwaniem Świątyni. Dom Boga przetrwa Salomona, a panowanie rodu nie będzie miało końca. Przyszłość ludu Izraela została związana z plemieniem oraz państwem Judy i potomkami Dawida. Miłosierdzie i opieka Boga nigdy nie zostaną odjęte od tej rodziny (inaczej niż u Saula). Pada niezwykła obietnica. Zawiązano nowe przymierze podobne do tego z Abrahamem. Wiemy, kto będzie jego depozytariuszem.

Adaptację wieszczby Natana rozwinięto w Psalmie 89: „Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu, że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoją” (Ps 89, 4-5). „I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios”. Bóg zapowiada, że ukarze każdego z rodu Dawida, kto odstąpi od zakonu i splugawi ustawy i sądy Najwyższego, „ale nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię”.

Bardzo się różni to przymierze od zawartego na górze Synaj. Wtedy obowiązki były podzielone. Pan obiecywał, że dotrzyma zobowiązania wobec ludu wybranego, jeśli ten będzie godnie postępował. Na opiekę Boga lud musi sobie zasłużyć, musi stale odnawiać w sobie przymierze i wierność Najwyższemu. Suweren – Bóg – obiecywał nagrody i bezwzględne kary łącznie z odesłaniem Hebrajczyków do Egiptu. Tutaj w przymierzu znajdujemy jednostronne i twarde zobowiązanie Pana: gwarantuje Dawidowi, że jego ród będzie chroniony i że zawsze będzie wywyższony. Kary, jakie rodzinę mogą spotkać, są te same, co kary zapowiadane w przymierzu synajskim.

Nic tego paktu nie podważa. Przymierze z rodziną Dawida nie umniejsza objawienia na pustyni. Jednak w tym przypadku przymierze nie jest zawarte z całym ludem, lecz tylko z wybrańcami, a poza tym jego trwanie nie zależy od moralnych i politycznych postępków potomków króla. Stoi niejako ponad historią i jej zawiłym biegiem. Nacisk jest tu położony na stałość Boga. On jest gwarantem umowy. Wierność Jego uobecnia się istnieniem Jerozolimy, albo wieczną za nią tęsknotą wygnańców czy uchodźców z ludu Izraela. Miasto Dawida oraz góra Syjon są symbolami tej ponadczasowej wierności Adonaj.

Tak oto los wybrańców Boga zostaje związany z dwoma górami: Synajem oraz Syjonem, który dzisiaj na mapie znajdujemy poza murami miasta. To tutaj znajduje się grób króla Dawida i w tym też miejscu Jezus ze swoimi uczniami jadł ostatnią wieczerzę. Jest też ta góra symbolem całej Jerozolimy i Ziemi Świętej. ©