Dla większości katolików chrzest to uroczystość, którą organizuje się, gdy przychodzi na świat dziecko. Jest w tym coś z rytów inicjacji do życia w społeczeństwie. Może rytuał nadania imienia. Przy okazji wypowiadane są jakieś tajemnicze słowa przypominające pacierz poranny. Znajoma Żydówka z Izraela, która kiedyś uczestniczyła jako widz w liturgii chrztu dziecka, przyrównała chrzest do rytu obrzezania. Z tą oczywiście różnicą, że chrzest nie jest tak bolesny. Nie zdawała sobie sprawy z bólu intelektualnego, jaki człowiek ochrzczony podejmuje później w swym życiu, aby zrozumieć, w co tak właściwie wierzy. Bo w gruncie rzeczy, mimo roszczenia silnej wiary, jest w nas ogromna przestrzeń wątpienia i niezrozumienia.

Czy Boga można zrozumieć? Przecież jest tak dalece inny, że każda próba zrozumienia graniczy z szaleństwem. Nie chodzi zresztą o to, by zrozumieć, co...