O jakie dobro publiczne chodzić miało dziennikarzom? O jakie prawdy, których przemilczenie narażałoby nasz świat wartości? Wystarczyło przeczytać, co obok protestów polityków napisali na tej samej stronie redaktorzy tabloidu, w słowach bynajmniej nie salonowych zawiadamiając piosenkarkę, że wcale nie zamierzają przestać pisać o niej i o wszystkich detalach jej życia. Tu szło o rozpasaną plotkę, i tylko o nią. To może być samo sedno dziennikarskiego żerowiska, gdy wydaje się tabloid, ale gdy tak samo widzi to i ocenia polityk, powstaje niepokój. Naprawdę, zdaniem panów posłów, nawet tych wysoce eksponowanych, nie ma u nas zagrożenia słowem nadużywanym, słowem nieodpowiedzialnym, słowem manipulowanym z głupoty albo i z całą świadomością?

Kiedy oglądam kuluary tajnego posiedzenia komisji śledczej i widzę te dziesiątki kamer nacelowanych na drzwi, zza których...