To zjawisko wcale nie lokalne, przeciwnie, to chyba znak czasu. Jeśli cokolwiek wolno, a nam miło (albo się opłaca), to jakże zgodzić się rezygnować? I na odwrót: jeśli się nie musi, to po co zmuszać się samemu? Dziennikarz w polemice z krytykiem dziwi się: jak mogę nie zadać pytania, które chcę zadać? Cóż to za argument, że sięgam po metody "niżej poziomu"? Polityk okładający przeciwnika inwektywami zasłoni się wstrętem do "poprawności politycznej", bardziej mu obmierzłej niż zarzut o degeneracji języka debaty. A  decydenci układający nowe, zredukowane listy lektur szkolnych nawet nie ukrywają, że nie liczą na więcej, bo uczniowie przestają czytać, zadowalając się brykami, niech więc ocaleje choć minimum, trzy tytuły na trzy lata liceum, trzeba w wymaganiach być realistą...

W trakcie jakiejś radiowej wymiany zdań na ten ostatni temat najmocniej...