Gdy święty Piotr przybył do Rzymu, nie powołał od razu kardynałów i nie ustanowił urzędów, które znamy z dzisiejszego Watykanu. Miał jedynie sekretarza, który pomagał mu w prowadzeniu korespondencji. We wczesnych wiekach biskupowi Rzymu asystowali mniej więcej tacy sami pomocnicy, jak każdemu innemu biskupowi: księża w domach-kościołach, diakoni w sprawach dobroczynności i katechezy, oraz pisarze i sekretarze dbający o korespondencję i administrację.

(...) Kolegium kardynalskie ewoluowało od grupy zwierzchniego kleru i diakonów rzymskich, aż po dwór papieski, który doradzał głowie Kościoła i ją wybierał. Kardynałowie nierzadko przyrównywali się do starorzymskiego Senatu. W miarę upływu czasu, gdy spraw papiestwa przybywało, utrwaliła się i upowszechniła praktyka konsultacji z kolegium kardynalskim w konsystorzu. Początkowo kolegium zbierało się co miesiąc,...