Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Między pisaniem a zasiedlaniem przestrzeni nie ma według Pereca żadnej różnicy. Kto pisze, ten zapełnia pustą kartkę papieru (dziś: przede wszystkim pusty ekran komputera). Kto żyje, ten zajmuje wolne miejsce (jest ono wolne nawet wtedy, gdy znajdują się w nim inni; widać nie zajęli go do końca). Istotę życia rozumianego jako konsekwentnie prowadzone użytkowanie przestrzeni możemy zatem uchwycić za pomocą czynności pisania. Wszystko, co się wydarza, wszystko, co się wokół nas znajduje, może zostać zapisane, utrwalone przez jednego z niestrudzonych skrybów, w poczet których zaliczyć należy nie tylko pisarzy, ale też autorów przypadkowych notatek. Są tacy, dla których życie jest możliwe tylko o tyle, o ile mogą pisać. Żeby nie zaniechać egzystencji, muszą ją otulić językiem. W każdej chwili – przekonuje Perec – można (a nawet należy) się do nich przyłączyć. ©℗
Georges Perec PRZESTRZENIE, przeł. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska, Lokator, Kraków 2019
