Tak było ostatnio. Nie do zniesienia stało się wysłuchiwanie tego, co z taką łatwością mówiło wielu polityków. Sytuuję ich wszystkich pod symboliczną literą N. i traktuję jako jedną osobę. I proszę:

Po pierwsze, nie rozprawiać o sumieniu żywego człowieka nazywanego z imienia i nazwiska. Nie ma Pan do tego prawa. Zwłaszcza wtedy, gdy występuje Pan jako reprezentant całego świata wartości zasługujących na najniższy pokłon. Sąd nad cudzym sumieniem jest tego świata zaprzeczeniem.

Po drugie, nie wołać tak głośno o zagrożeniu wolności słowa, stanowiącej pono dla Pana wartość omal najwyższą. Od zawsze także słowo objęte było odpowiedzialnością, jak każde inne ludzkie działanie. I tak ma być. To prawda: z sali sądowej, o której Pan mówił teraz, po werdykcie rozległy się skandowania "precz z cenzurą". Ale przecież dopiero co był Pan na innej sali,...