Czy my naprawdę jesteśmy tacy źli? Co jakiś czas muszę sobie odpowiedzieć na to pytanie. Wciąż pojawiają się głosy o tej strasznej młodzieży, o tym zepsutym pokoleniu. Są to utyskiwania, a jakże, reprezentantów starszych generacji - pokolenia moich rodziców i dziadków. Oni przecież wiedzą, niejedno widzieli i mają punkt odniesienia. Uczono mnie, by z wiedzy i doświadczenia czerpać, więc słucham ich wytrwale. Konkluzja jest jedna - jestem częścią jakiejś zatrutej zbiorowości. Przez sam fakt urodzenia w 1984 roku należę do grupy ocenianej negatywnie. Wciąż mam bardzo optymistyczne podejście do życia i przyszłości, chcę coś ważnego zrobić, coś osiągnąć, ale - z drugiej strony - może powinienem dać sobie spokój, bo i tak przynależę do tej części społeczeństwa, której na nic konstruktywnego nie stać. Może powinienem zmienić nastawienie, żeby dać satysfakcję tym, którzy po mnie i ...