Mam tu kilka hipotez odbiegających nieco od socjologicznych interpretacji. Przede wszystkim jest to wyraz nieustająco anty-politycznego nastawienia polskiego społeczeństwa. Chociaż w latach realnego socjalizmu profesorowie, i to liczni, byli w PZPR, to tylko bardzo nieliczni pełnili poważniejsze funkcje. Więc nawet wtedy profesor był apolityczny, co zresztą często potwierdzała praktyka. Znam takich wybitnych uczonych, którzy doszli nawet do Komitetu Centralnego, ale w sprawach merytorycznych i naukowych zachowywali się wzorowo. Oczywiście nie wszyscy, ale presja standardów naukowych była bardzo silna. Ponadto poziom wielu dziedzin wiedzy - część, jak filozofia, została zdewastowana w 1968 roku - był bardzo wysoki. Zaryzykowałbym pogląd, że wyższy niż obecnie, co zresztą było często dziełem szczęśliwego przypadku, zbiegu okoliczności, faktu, że na jednym wydziale danego...