Wspaniałość ks. Michała wyraża się przede wszystkim w tym, że jest człowiekiem skromnym. Nigdy nie widziałem u niego - a znamy się ponad czterdzieści lat - najmniejszej skłonności do eksponowania swej wielkości, wynoszenia się nad innych. On tak się odnosi do ludzi, że w jego obecności wszyscy się czują mądrzy, interesujący i piękni.

Jako duszpasterz akademicki w Krakowie w latach 60. i 70. organizowałem w kościele św. Anny serie spotkań z wybitnymi ludźmi nauki. Poza wygłaszanymi w kościele, dostępnymi dla wszystkich wykładami niektórzy z nich prowadzili także konwersatoria dla osób bardziej zainteresowanych.

Te konwersatoria z czasem zaczynały żyć swoim życiem, oderwane od struktur duszpasterstwa. Ks. Heller prowadził taką właśnie grupę, w której uczestniczyli studenci nauk ścisłych.

Ks. Michał Heller fascynuje swoją radością...